To nie jest przejęzyczenie czy głupi żart! Rosyjskie organy ścigania zwróciły się do stosownych organów Litwy o wydanie obywateli Republiki Litewskiej, którzy po ogłoszeniu niepodległości przez swoją ojczyznę w roku 1990 odmówili pełnienia dalej przymusowej poborowej służby w Armii Sowieckiej i porzucili jej niepokonane szeregi.

   Zakrawa to na prowokację w stylu Monty Pytona, ale władze litewskie zaleciły wszystkim, którzy odmówili  służby w sowieckich wojskach po 11 marca 1990, unikania wyjazdów do Rosji i państw z nią zaprzyjaźnionych (jak Białoruś, Armenia, czy republiki środkowo-azjatyckie), ponieważ działania służb rosyjskich w ostatnim czasie stają się nieprzewidywalne.

   Przypomnę tło historyczne: 11 marca 1990 r. pierwszy na terenie tzw. "demokracji ludowej" (od Berlina po Władywostok) parlament wybrany w całkowicie wolnych i uczciwych wyborach ogłosił niepodległość Republiki Litewskiej i jej prawne wyjście z ZSRR. W związku z tym przewodniczący Rady Najwyższej Vytautas [= wymowa Witałtas] Landsbergis wezwał Litwinów do bojkotowania wiosennego poboru do Sowieckiej Armii, podkreślając jego bezprawny charakter. Niestety władze Sojuza nie podzieliły tej legalistycznej interpretacji, zresztą nie tylko co do poboru, ale i całej Litewskiej Republiki. Na ulicach litewskich miast i miasteczek zaczęły się polowania na młodzież męską w wieku "brankowym". Sceny dosłownie jak z okupacyjnego serialu "Polskie drogi" odbywały się wtedy w okupowanej przez Sowietów Litwie. Sam pamiętam chowania się po bramach moich litewskich kolegów, gdy ulicą przejeżdzały GAZiki sowieckiej armii, a nawet legitymowanie młodych ludzi w kawiarniach. W rezultacie tych łapanek zginęło 3 Litwinów zastrzelonych przez sowiecką żandarmerię wojskową za próbę ucieczki .

    Teraz prawny spadkobierca (jak i duchowy - okazuje się) "imperium zła" Rosja podpułkownika KGB ZSRR po 24 latach łaknie krwi młodych wtedy, a ponad 40-letnich teraz Litwinów.
A co będzie, gdy rosyjskie wojska, śladem ukraińskiej interwencji, wejdą do Kłajpedy czy Wilna "ratować" rosyjską "masakrowaną przez faszystów" mniejszość? Czy skorzystają z okazji i wyłapią dezerterów z 1990 r. z armii, która 23 lat już nie istnieje, państwa, które 23 lata temu zdechło haniebnie ...
Choć hydra sowiecka, jak widzimy, podnosi swoją kolejne, zbotoksowane ryło...

    Obawiam się czy rosyjska prokuratura nie zacznie ścigać i polskich żołnierzy, którzy 75 lat temu strzelali do bojców sowieckiej Armii Czerwonej, którzy 17 września 1939 wkroczyli na tereny Polski z tak nazywanym teraz "konwojem humanitarnym", jak wyjaśniał marszałek Timoszenko - "dla ochrony bezpieczeństwa i mienia mieszkańców zachodniej Ukrainy i Białorusi".
Wszak strzelali, choć rzadko, to celnie i ubili kilka tysięcy sowieckich "wyzwolicieli".
Co akurat aktualnemu ministrowi kultury Rosji Władimirowi (a jakże!) Miedinskiemu nie przeszkadza oficjalnie nazywać wydarzenia po 16 września 1939 "operacją policyjną, w które nie było żadnych walk". Autentyk!
Ja mogę mu wierzyć - wszak wg miarek sowiecki prawdziwa wojna zaczyna się od 100 tys. poległych.
Dlatego rosyjskiej agresji na Ukrainę w 2014 roku żaden Sowiet nie uzna za wojnę, dopóki nie nabiją tam odpowiedniej, okrągłej liczby wyzwolicieli.
Czego Ukraińcom, naszym sojusznikim, serdecznie życzymy!
(choć lepiej było by obyć się bez wojny, ale czy rozumie to podpułkownik KGB nazywający zgon ZSRR "największą geopolityczną katastrofą XX wieku" (jakby nie było dwóch wojen światowych, wony domowej w Rosji, Hołodomoru 1931-33, głodu w Chinach i in.))
    
     Obawiam się tym bardziej, czy polscy weterani walczący z sowiecką bandycką partyzantką na Białorusi w latach 1942-44 oraz po "wyzwoleniu" 1944-45 z grupami NKWD i Śmiersza nie będą ścigani przez rosyjskie "prawo" np. na terenie Białorusi ??? Jedno z pełniejszych opracowań na ten temat popełniłem ja - polsko-sowiecka-wojna-partyzancka-na-polnocnych-kresach-1943-45

    Jedno tylko jest optymistyczne - skoro Rosja Putina identyfikuje się i prawnie, i duchowo z "imperium zła", jakim był niewątpliwie Związek Sowiecki (co najmniej 30 milionów ofiar), to polskie ofiary tego zbrodniczego imperium powinny zacząć wysyłać pozwy do międzynarodowych trybunałów o odszkodowania za swoje uwięzienie, tortury i pracę niewolniczą, a także za śmierć swoich bliskich.
Niech spadkobierca płaci sprawiedliwe zadośuczynienia tak jak zrobiły to demokratyczne Niemcy 60 lat po upadku III Rzeszy, do której ideałów wszak RFN nie odwołuje się.

________________________________________________________________
Poniżej rosyjska wersja artykułu BBC o ściganiu litewskich dezerterów z 1990 roku:

Россия требует у Литвы выдать дезертиров Cоветской армии

Департамент государственной безопасности Литвы опубликовал предупреждение, касающееся примерно полутора тысяч литовских граждан, призывая их воздержаться от поездок в Россию, Беларусь и другие страны, не входящие в Европейский союз и НАТО, поскольку там они могут быть арестованы и преданы суду "за дезертирство из Советской армии".

Литовские должностные лица и политики недоумевают, почему соответствующая просьба о правовой помощи Генеральная прокуратура Литвы получила спустя более 24 лет.

Житель небольшого литовского городка Рокишкис Ренатасаболис – один из тех молодых литовцев, которые после объявления Литвой 11 марта 1990 года независимости отказались служить в тогда еще действовавшей на всей территории СССР Советской армии.

Ренатас вместе с еще тремя земляками служил в Чехословакии, однако, узнав о выходе Литвы из состава Советского Союза, решил вернуться на родину.

Четверо дезертиров

Как рассказал Русской службе Би-би-си Ваболис, в те годы никто не собирался отпускать его из армии в Литву. Поэтому четверо солдатов-литовцев недолго думая приняли решение спасаться из Чехословакии бегством.

"Тем гражданам, которые в 1990-1991 годы выполнили призыв законно избранной литовской власти и отказалась служить в советской армии, Департамент государственной безопасности настоятельно рекомендует в ближайшее время не ехать в Россию, Белоруссию и другие страны, не принадлежащие НАТО и ЕС"

Заявление ДГБ Литвы

Ренатас и представить себе не мог, что спустя более двух десятилетий Россия попросит Литву выдать информацию о местонахождении так называемых дезертиров, каковым литовец себя не чувствовал тогда и не чувствует сейчас.

- "Я вообще не уверен, что кто-нибудь в Литве или России будет меня ловить. Это было давно, это тогда я считался дезертиром. В чем меня можно обвинять сейчас?" - недоумевает Ренатас, работающий водителем-дальнобойщиком, в основном на территории Европейского союза.
Ренатас отмечает, что он и сегодня не служил бы "в армии оккупанта". "Долго бы не думал, поступил бы так же, как и 24 года назад", - твердо говорит Ренатас.

Ответа России не будет

Как сообщили bbcrussian.com в генеральной прокуратуре Литвы, этим летом от России была получена просьба о правовой помощи в деле о дезертирах Советской армии в отношении одного литовского гражданина, имя которого в целях безопасности не разглашается.

Акция "Откажись от военного билета" массово проводилась в городах Литвы после обретения независимости

По сведениям bbcrussian.com, полученная просьба касается солдата-срочника, служившего в Советской армии даже не на территории России, а на территории Азербайджана.

В генпрокуратуре полагают, что в ближайшее время Литва может получить и другие аналогичные просьбы о сотрудничестве, однако литовские прокуроры заранее дали понять, что сотрудничать со своими российскими коллегами по этому вопросу, скорее всего, не будут, поскольку отказ от службы в советской армии не является в Литве преступлением.
- "Несколько аналогичных просьб о правовой помощи было получено от России более 10 лет назад, и могу заверить, что они не выполнялись", - сообщила Русской службе Би-би-си представитель литовской генпрокуратуры Эляна Мартинонене.

Россия мстит за "дело 13 января"?

"Тем гражданам, которые в 1990-1991 годы выполнили призыв законно избранной литовской власти и отказалась служить в советской армии, Департамент государственной безопасности настоятельно рекомендует в ближайшее время не ехать в Россию, Белоруссию и другие страны, не принадлежащие НАТО и ЕС. Из-за сложившегося международного положения путешествия в вышеупомянутые страны могут представлять угрозу личной безопасности таких лиц", - говорится в заявлении, распространенном ДГБ Литвы.

По сведениям председателя парламентского комитета по национальной безопасности Артураса Паулаускаса, Россия спустя 24 года возобновила уголовное преследование дезертиров советской армии, начатое еще в последние годы существования СССР.

По версии Паулаускаса, таким образом Россия может мстить Литве за уголовные дела с литовской стороны: например, за дело, заведенное на бывших омоновцев, участвовавших в трагических событиях 13 января 1991 года у вильнюсской телебашни, когда погибли 14 гражданских лиц.

Правовой конфликт?

"Это похоже на правовой конфликт, который, на мой взгляд, можно было бы решить дипломатическими способами. Наши дипломаты, представители генеральной прокуратуры, министр юстиции могли бы встретиться с российскими коллегами и обсудить этот вопрос, поскольку "замораживать" его нельзя", - уверен Паулаускас, в первые годы независимости Литвы исполнявший обязанности генерального прокурора.

В Литве было заведено дело на бывших омоновцев, участвовавших в трагических событиях 13 января 1991 года у вильнюсской телебашни, когда погибли 14 гражданских лиц

По его словам, министерство иностранных дел также могло бы направить России ноту с просьбой прояснить ситуацию с литовскими дезертирами.

Председатель комиссии по правам участников сопротивления советской власти Гинтарас Шидлаускас удивляется, что дело не было закрыто по прошествии стольких лет.
- "Сам факт обращения к Литве меня не удивляет. Он скорее напоминает провокацию, поскольку в нормальных странах такое "преступление" должно иметь срок давности", - сказал в интервью Русской службе Би-би-си Шидлаускас.

По сведениям министерства обороны, которое сейчас как раз уточняет списки отказавшихся служить в Советской армии в первые годы независимости, с 11 марта 1990 года от вынужденной службы отказались 1562 молодых человека. 67 из них насильно вернули в подразделения Советской армии. 20 солдат были приговорены к лишению свободы, на трех были заведены уголовные дела, ещетрое человек погибли.

Те, кому удалось скрыться от преследования, вынуждены были по несколько раз менять место жительства и на долгое время расстаться со своими семьями.

Источник: Русская служба Би-би-си
 

Rosja: będziemy kontynuować inicjatywę pomnika jeńców

  PAP |  dodane (19:18)

 

udostępnij

 

AAA

Minister kultury Rosji Władimir Medinski

PAP/ITAR-TASS/Saverkin Alexsander

Minister kultury Rosji Władimir Medinski zapowiedział kontynuowanie przedstawionej przez Rosyjskie Towarzystwo Wojskowo-Historyczne inicjatywy dotyczącej budowy w Krakowie pomnika jeńców bolszewickich z wojny lat 1919-21. Wcześniej pomysł budowy pomnika, o którym poinformowały tydzień temu rosyjskie media, szef polskiego MSZ Grzegorz Schetyna określił jako "oczywistą prowokację". Skrytykował go też prezydent Krakowa.

Medinski, który jest również przewodniczącym Rosyjskiego Towarzystwa Wojskowo-Historycznego (ros. RWIO), skrytykował reakcję polskich władz. - Reakcja ta jest świetną ilustracją do starego rosyjskiego przysłowia, mówiącego, że "na złodzieju czapka gore" - oświadczył szef resortu kultury Federacji Rosyjskiej w wypowiedzi dla rosyjskiej telewizji państwowej Kanał 1.

Rosyjski minister: ku przestrodze

 

REKLAMA

Czytaj dalej

 

 

Polskie władze, gdy uważnie przestudiują dokumenty, będą musiały przyznać, że piękne zasady rycerskiego prowadzenia wojny w tamtych latach zostały przez Polskę - delikatnie mówiąc - złamane Medinski oznajmił, że "polskie władze, gdy uważnie przestudiują dokumenty, będą musiały przyznać, że piękne zasady rycerskiego prowadzenia wojny w tamtych latach zostały przez Polskę - delikatnie mówiąc - złamane". - Świadectwem tego są dziesiątki tysięcy czerwonoarmistów, którzy w nieludzkich warunkach zginęli w polskich obozach dla jeńców wojennych - podkreślił.

Minister zapowiedział, że strona rosyjska będzie "kontynuować inicjatywę ze zbiórką pieniędzy". - Będziemy też prosić polskie władze o zbudowanie pomnika naszym ofiarom ku przestrodze dla polityków i potomnych - oświadczył.

"Upolityczniona sprawa"

W ubiegły wtorek media w Rosji - Kanał 1 i wielkonakładowa "Komsomolskaja Prawda" - poinformowały o rozpoczęciu przez RWIO zbiórki pieniędzy na budowę w Polsce pomnika jeńców bolszewickich z wojny rosyjsko-polskiej lat 1919-21. Pomnik miałby stanąć na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

"Komsomolskaja Prawda" zacytowała przedstawiciela Rosyjskiego Towarzystwo Wojskowo-Historyczne Jurija Nikiforowa, który oznajmił, że w Polsce sprawa bolszewickich jeńców z wojny lat 1919-21 jest "bardzo upolityczniona". Zarzucił również stronie polskiej zaniżanie liczby ofiar. Nikiforow porównał sprawę czerwonoarmistów poległych wówczas w Polsce do zbrodni katyńskiej, mówiąc, że "w Katyniu zabito 4 tys. polskich obywateli, a w Polsce - dziesiątki tysięcy rosyjskich".

Schetyna: oczywista prowokacja

Szef MSZ Grzegorz Schetyna ocenił publikację "Komsomolskiej Prawdy" jako "oczywistą prowokację". MSZ opublikowało też dokumenty dot. jeńców radzieckich w Polsce w latach 1919-1921, pochodzące z archiwum Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża w Genewie; z dokumentów tych wynika jednoznacznie, że w Polsce nie było celowej eksterminacji jeńców Armii Czerwonej.

"W prezentowanych dokumentach znajdują się informacje potwierdzające ustalenia historyków, mówiące o wysokiej śmiertelności, spowodowanej trudną sytuacją gospodarczą państwa polskiego i panującymi epidemiami. Tym samym u

Upublicznione dokumenty stanowią kolejny dowód na nieprawdziwość formułowanych zarzutów o celowej eksterminacji jeńców radzieckich" - podali historycy MSZ z resortowego Wydziału Wiedzy Historycznej.

Badacze przypomnieli, że sprawa jeńców radzieckich w Polsce wzbudziła zainteresowanie zarówno Czerwonego Krzyża, jak i Komisji Epidemiologicznej Ligi Narodów. Przedstawiciele tych instytucji wizytowali obozy, w których przetrzymywano jeńców radzieckich i opisywali w raportach panujące w nich warunki i problemy, z jakimi zmagały się władze polskie.

Majchrowski: nie widzimy powodów

Prezydent Krakowa Jacek Majchrowski ze swej strony oświadczył, że Cmentarz Rakowicki nie jest najlepszym miejscem na tego typu inicjatywy.

Media cytowały też wypowiedź Majchrowskiego, komentującego pomysł pomnika: "Mamy do czynienia z najeźdźcami. Nie widzimy powodów do stawiania im pomników. Podobnie, jak nie czcimy pomnikami najeźdźców z Wehrmachtu, tak samo nie będziemy czcić pomnikami najeźdźców bolszewickich".

Zadaniem RWIO jest badanie i propagowanie historii wojskowej Rosji, a także dbanie o związane z nią pomniki. Powstało ono w marcu 2013 roku na mocy wydanego w grudniu 2012 roku dekretu prezydenta FR Władimira Putina. W zamyśle Kremla jest ono kontynuatorem Carskiego Rosyjskiego Towarzystwa Wojskowo-Historycznego, które istniało w latach 1907-14.

W wyniku wojny polsko-bolszewickiej w latach 1919-1921 do niewoli trafili żołnierze walczący po obydwu stronach frontu. Naukowcy szacują, że w chwili zawieszenia działań wojennych (pod koniec 1920 r.) w Polsce znajdowało się około 80-85 tys. jeńców bolszewickich. Większość z nich znalazła się tam po bitwie warszawskiej z sierpnia 1920 r. Natomiast liczbę polskich żołnierzy ujętych przez wojska bolszewickie szacuje się na ok. 60 tys. osób. Obie strony konfliktu dążyły do wzajemnej wymiany jeńców. Poza porozumieniem z 6 września 1920 r., w lutym 1921 r. zawarto układ o repatriacji zakładników, jeńców i repatriantów. W efekcie do października 1921 r. większość radzieckich żołnierzy została zwolniona z obozów jenieckich i przekazana do Rosji.

Tragicznym aspektem była wysoka śmiertelność jeńców spowodowana głównie epidemiami panującymi w zniszczonej wojną Polsce. Kwestia ta - jak przypomina MSZ - była przedmiotem badań, opartych na bogatym materiale źródłowym, prowadzonych przez polskich i rosyjskich historyków. Według polskich ocen liczba zmarłych w całym okresie działania obozów wyniosła ok. 16-17 tys. Historycy rosyjscy szacują zaś liczbę ofiar na 18-20 tys. W latach 90., po oficjalnym potwierdzeniu przez władze radzieckie odpowiedzialności ZSRR za zbrodnię katyńską z 1940 r., część rosyjskich dziennikarzy i publicystów sformułowała zarzut masowej eksterminacji jeńców radzieckich. Celem tego typu działań propagandowych była relatywizacja wspomnianej zbrodni katyńskiej.