Takie mam marzenie. Czasami się spełniają...
Z okazji półmetka kadencji obecnego rezydenta jest pora na zadanie sobie pytania "KTO PO NIM?"
Na szczęście nie grozi nam kandydowanie takich ulubieńców Polactwa jak Aleksander i Shazza Kwaśniewscy. Recydywa trwania (bo inaczej odbywanie tej synekury przez Bula-Komorusskiego nazwać nie można) obecnego "wyboru" narodu jest prawdopodobna, dlatego należy się zastanowić nad kontrkandydaturą, która mogła by temu zapobiec.
Moim skromnym zdaniem jest taki człowiek - generał Roman Polko
Urodzony w 1962 r. Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu kierunku rozpoznawczego w zakresie - działania specjalne (kurs działań specjalnych ukończył w 1985 r. w Ośrodku Szkolenia Wojsk Lądowych w Elblągu) oraz Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. Szkolenie m.in. w 75 Pułku Rangersów Armii Stanów Zjednoczonych w Fort Benning.
W 2002 r. odbył Wyższy Międzynarodowy Kurs Zarządzania Zasobami Obronnymi (ang. Senior Defense Management International Course) w Ośrodku Podyplomowym Marynarki Wojennej w Monterey (Stany Zjednoczone).
28 kwietnia 2008 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych w specjalności kierowania organizacją (tytuł rozprawy doktorskiej: „Zarządzanie i dowodzenie wojskową formacją specjalną GROM”). Instruktor spadochronowy, strzelecki i narciarski.
Doktor nauk wojskowych w specjalności kierowania organizacją. 1985–1994 1batalion szturmowy; 1996–1998 6 Brygada Desantowo-Szturmowa Kraków; 1998–1999 6 batalion szturmowy Niepołomice; 1999 – 2000 18 batalion szturmowy Polska Jednostka KFOR Bielsko Biała, Kosowo; 2000–2004, 2006 Jednostka Specjalna GROM. w 2005 r.
Doradca Prezydenta m.st. Warszawa Lecha Kaczyńskiego ds. bezpieczeństwa. Oraz doradca Ministra SWiA ds. bezpieczeństwa. Od 8 sierpnia 2007 do 19 listopada 2007 p.o. Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego.
W 1996 r. został starszym oficerem operacyjnym w sztabie 6 Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego w Krakowie, a od 1998 r. był dowódcą 6 Batalionu Desantowo-Szturmowego w Niepołomicach (obecnie jednostka garnizonu Gliwice). W latach 1999-2000 dowodził 18 Bielskim Batalionem Desantowo-Szturmowym im. kpt. Ignacego Gazurka podczas operacji w Kosowie (KFOR).
Od 2000 do 2004 r. pełnił funkcję Dowódcy Wojskowej Formacji Specjalnej GROM w Warszawie. Po konflikcie z kierownictwem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego odszedł do rezerwy na własną prośbę.
W czasie gdy był dowódcą GROM, zrealizował misję na pograniczu kosowsko-macedońskim, rozpoczął działania w Afganistanie, a w marcu 2003 r. wziął udział w II wojnie w Zatoce Perskiej oraz rozpoczął służbę na misji stabilizacyjnej w Iraku.
Na początku 2006 r. został przywrócony do służby czynnej i ponownie wyznaczony dowódcą Wojskowej Formacji Specjalnej GROM. Decyzją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 7 września 2006 r. zastąpił adm. floty Ryszarda Łukasika na stanowisku zastępcy szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego.
Od 8 sierpnia 2007 do 19 listopada 2007 p.o. Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego.
